Έχεις σκεφθεί ποτέ, οι φίλοι σου θα ήθελες ή θα μπορούσες να είναι φίλοι σου αν τους γνώριζες τώρα για πρώτη φορά? Τι λέει αυτό, τι είναι αυτό που μας ενώνει με τους ανθρώπους γύρω μας? Ποιοί είναι οι φίλοι σου? Είναι αυτοί που είναι δίπλα σου, ή αυτοί που είναι κοντά σου? Είναι αυτοί που οι συνθήκες σας έφεραν κοντά, ή αυτοί που διάλεξες? Είναι αυτοί που θα συναναστραφείς, που θα κάνεις παρέα, ή αυτοί που θα μιλήσεις? Είναι αυτοί που θυμάσαι ή αυτοί που είναι? Ναι, μπορεί να είναι όλα αυτά..αλλά σπάνια, σπάνια οι ίδιοι. Τότε το λες ευλογία,απλώς.
Ή,μετράς τα κομμάτια σου, δεξιά αριστερά, εμπρός και πίσω. Μην τα σκορπάς αλόγιστα όμως, ή τουλάχιστον,χωρίς να ξέρεις τι κάνεις. Οι άνθρωποι που είναι γύρω μας μας ορίζουν, φτιάχνουν το μικροκλίμα που αναπνέουμε, όπως εξίσου κ εμείς το δικό τους.
Και χίλιες φορές καλύτερη η μοναξιά, από την ανάγκη. Μπορεί καιρό να αναπνέεις δηλητήριο, κ να μην το καταλαβαίνεις, ή να το ανέχεσαι, ή να το θεωρείς φυσικό.Δεν είναι. Δεν είναι. Μην φοβηθείς να σπάσεις ό,τι πρέπει να σπάσει. Θα είναι δύσκολο..μα τέλος, η αλήθεια κ το ψέμα σου θα φανούν.
Αρκεί κάποιες φορές ένα 'κλικ',και το διάφραγμα της αντίληψης ανοίγει, και λες, this is not my beautiful house, this is not my beautiful wife, τι δουλειά έχω εγώ εδώ?
Βγες έξω, φύγε από ό,τι σε πνίγει, βρες δικό σου δρόμο και πάρτον. Ο χρόνος θα σου δείξει.
Αλλάζουμε, κάθε στιγμή είναι ένα βήμα σε ένα μονοπάτι που βαδίζει ο καθένας μας, ένα βήμα πιο πέρα. Τα βήματά μας διασταυρώνονται, τα βήματά μας χάνονται στα βήματα των άλλων. Κάποιες φορές θα βαδίσεις μαζί για λίγο, κάποια βήματα αν είσαι τυχερός θα έχουν τέμπο που ταιριάζει στο δικό σου, κάποιες πορείες θα είναι κοινές, σε κάποια σταυροδρόμια θα πεις γειά, ή αντίο...και μπορεί να μην το καταλάβεις καν.
Να είσαι ευγνώμων για τις στιγμές.
Labels: choose life, pictures, words
