Διαβάζοντας, δεξιά αριστερά, γνωστούς και μη, παλιούς και καινούριους, διάθεση στοργική και ανάκατη αν και τέλος, πάλι μονάχη. Ούτε κουβέντα να δω φως πριν αρχίσει να σβήνει.
Τι επωάζεται πάλι, ποιός ξέρει, όχι εγώ πάντως. Άστα όλα σήμερα, τι νόημα έχει, το σήμερα και το αύριο μετά απ'το χθες.
Ποιός ήξερε πάλι που θα έβγαζε η προηγούμενη νύχτα όταν ξεκίναγε, όχι εγώ πάντως. Ένα ποτό, ένα γειά, Rachel, πρώτο φιλί, τελευταίο, είπαμε όχι αλλά έτσι θα γίνει. Αλλά πάλι, ποιός ξέρει, όχι εγώ πάντως.
Αρκεί που μάθαμε μαζί ότι fuck, yeah, you can actually dance to Johnny Cash. Παλιότερα, νομίζω, θα σε είχα ερωτευτεί και θα έλιωνα - τώρα πάλι, όχι, και είναι καλύτερα έτσι. Αρκεί. Θα σε ξαναβλέπω στην Σαντορίνη, στην Ατλάντα, στο Korsakoff να γελάς..
- if you can dance, just dance, you'll have this whole town on your fingertips, and yeah, you can dance!..
..yeah, well, i want to believe that so bad, but that remains to be seen..
Take care, little lost girl.
(και εσύ, απ'την άλλη, δεν λες, δεν μπορείς, δεν θες τώρα ν'ακούσεις, δεν πειράζει - όχι, πειράζει. Μα ας είναι, την αδυναμία φιλοτιμία..)
Labels: music
