φυσάει, σε λίγες ώρες, ξημερώνει, κάποιος απόψε εγκαταλείπει αυτήν την χώρα, κατά βάθος λυπάται, μα δεν βλέπει και την ώρα, συννεφιασμένη κυριακή, η πρώτη μέρα του χειμώνα, σκέφτομαι τους πιο σημαντικούς ανθρώπους, αυτού του αιώνα, απ'το δεξί καθρεφτάκι βλέπω να μένεις πίσω, ποτέ δεν είχα τίποτα και ώρα θέλω να σε φιλήσω, τυλιγμένοι κ οι δυο στο δικό μου παλτό, και μετά, σε ένα στρώμα μονό, να βλέπω στα μάτια σου ένα τοπίο άβατο, να αναρωτιέμαι, αν μια μια αγάπη είναι πιο κρύα απ'τον θάνατο, και τι έχει πιο μεγάλη σημασία, η θέση των άστρων ή η παγκόσμια ιστορία, ένας μεγάλος έρωτας, ή μια απλή συνουσία..

τίποτα

(σκόρπια μισόλογα και παραφράσεις, στέρεο νόβα που παίρνει ο αέρας)

Labels: words