Ο Στήγκλιτζ, που μπορεί να θεωρηθεί ο σκαπανέας της φωτογραφίας, έθεσε το εξής ερώτημα: δεν μπορεί άραγε το ανθρώπινο χέρι και μάτι, χρησιμοποιώντας φωτογραφικές πλάκες και φωτογραφικό χαρτί, να πετύχει αποτελέσματα εξίσου ευαίσθητα και εφραστικά με εκείνα που πετυχαίνει το ίδιο χέρι και το ίδιο μάτι με το χρώμα και τον μουσαμά? Η φωτογραφία μπορεί και πρέπει να κάνει κάτι περισσότερο από το να αναπαράγει τον κόσμο της πραγματικότητας - μπορεί και θα έπρεπε να συμβάλλει στην δημιουργία ενός καινούργιου κόσμου. *
Παιχνιδάκι είναι το παραπάνω, ιδού οι κανόνες (τους οποίους καταπάτησα λιγάκι :))
Οδηγίες παιχνιδιού :
1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).
3. Βρες την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη).
5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.
Eδώ το τι και πως. Αν και κατεξοχήν και κατοίκον anti-social anti-productive κλπ blogger, θα καλέσω τις abttha, desprh, discolata k mondo. enjoy!
*Χανς Ρίχτερ, ΝΤΑΝΤΑ, Εκδόσεις Υποδομή, Αθήνα 1983
