Γι'αυτό και με έκανε να απορώ και να λυπάμαι, το ότι δεν είχα δει (εκτός από εδώ, δες αλήθεια και αυτό, αυτό και αυτό, εξαιρετικά κείμενα) σε όσες συζητήσεις/προτάσεις έχω δει είτε στον ‘κανονικό τύπο’ είτε σε blog, κάτι που να μην θεωρεί την επιλογη του μη χειρον βελτιστον δεδομενη. αυτο που την κανει 'δεδομενη', πέρα από το κοινωνικό-οικονομικό-κλπ πλαίσιο, είναι σε πρώτη φάση κάτι πολύ απτό: ο εκλογικος νομος.
Πιστεύω πως αυτό που δεν μπορούμε σαν κοινωνία να καταλάβουμε είναι πως τα πράγματα δεν μπορεί να συμβούν από την μια μέρα στην άλλη, οπουδήποτε και αν στοχεύουμε (πολύ περισσότερο που εν προκειμένω, οι περισσότεροι ούτε αυτό ξέρουμε). Χρειάζεται αφ ενός συνεχής προσπάθεια και εφ ετέρου να βάζεις κάθε φορά από έναν εφικτό στόχο. Και μετά να προσπαθείς να πηγαίνεις και πιο πάνω.
Αν λοιπόν λέμε ότι θα θέλαμε να κάνουμε κάτι, το να συγκεντρωνόμαστε φορώντας μαύρα και το να υπογράφουμε ηλεκτρονικές αιτήσεις μπορει να είναι μια αρχή και να μας κάνει να αισθανόμαστε πως κάναμε κάτι, αλλά στην πραγματικότητα δεν αλλάζει πολλά. Αν υποθέσουμε πως συμφωνούμε πως σε μεγάλο βαθμό ο δικομματισμός και οι κυβερνήσεις αυτοδυναμίας είναι που έχουν φέρει τα πράγματα εδώ, όπου οι επιλογές μας είναι ανάμεσα σε ανικανους Α και ανικανους Β, ας ξεκινήσουμε από εκεί.
Η ασυδοσία, η διαφθορά και η έλλειψη πολιτισμού συνεργασίας και διαλόγου που τρέφει αυτό το αρρωστημένο σύστημα μας φέρανε εκεί που είμαστε σήμερα – στον πάτο. Ακόμα και με όρους αστικής ‘δημοκρατίας’, είμαστε στον πάτο.
Το παιχνίδι λοιπόν αυτό είναι σικε – απλή θεωρια παιγνίων: αυτοι οι 2 με την ανοχή-συνενοχή των υπηκόων, εχουν συμφωνησει τους κανονες. η μονη ελπιδα για να αλλαξει ο,τιδηποτε λοιπον ειναι να αλλαξει ο εκλογικος νομος, για αρχη.
Αυτο θα δωσει την ευκαιρια αφ ενος στα μικροτερα κομματα να συμμετεχουν σε πιθανες κυβερνησεις, πραγμα που θα μειωσει την ασυδοσια. αφ ετερου – διάβολε- θα μπορούσε ίσως να κάνει όλους τους υπηκόους να γίνουν ίσως, λίγο λίγο, λίγο περισσότερο πολίτες? Λίγο να μας κάνει τουλάχιστον αν δεν αλλάξουμε τα πάντα, όπως θα έπρεπε ή θα θέλαμε, να αλλάξουμε τα απλά και τα ελάχιστα? Wishful thinking? Ας είναι..
Πιστευω λοιπόν πως ένα κίνημα που θα έκανε σημαία του την αλλαγή του εκλογικού νόμου σε απλή αναλογική είναι κάτι που είναι εφικτό. Από εκεί και μετά, για τα ερωτήματα του τύπου ‘ποιος το οργάνωσε αυτό’ και ‘πως θα πάμε παρακάτω’ ή ‘ποιός είναι ο εκπρόσωπός μας’, οι απαντήσεις είναι άλλο θέμα..ας ξεκινήσουμε από το απλό, το ελάχιστο.
Labels: choose life, words
